Vroeger presenteerde Arie Boomsma het programma over de streep en nu is er een soort gelijk programma op de tv wat gepresenteerd wordt door Angela Schijf en Als je me echt zou kennen heet. Ik heb beide programma's gevolgd en het heeft me aan het denken gezet.
Het programma:
Over de streep is in van 2011 tot 2014 ieder jaar op de televisie geweest en dit was gericht op middelbare scholieren en hun docenten. Als je me echt zou kennen is nu op de televisie en is gericht op verschillende groepen zoals bejaarden, verslaafden en ouders
Het systeem komt uit Amerika en in het programma wordt een workshop gevolgd waarin mensen worden uitgedaagd om in stappen hun gevoelens bloot te geven. Dit wordt ook wel de Challenge day genoemd. De workshop is bedoeld om vooroordelen en onbegrip weg te nemen, elkaar beter te leren kennen en het belangrijkste: respect te krijgen voor elkaar. De workshop bestaat zowel uit spelonderdelen als serieuze gesprekken en hoe verder het programma vordert hoe dieper er op bepaalde dingen ingehaakt wordt. Het meest bekende onderdeel is het zo genoemde over de streep onderdeel. Hierbij worden er situatie's geschetst en zodra het voor jou van toepassing is stap je over de streep. De andere kant kan dan hun respect late zien door het drie vingers in de lucht te steken (je duim,wijsvinger en je pink)! Ook geeft dit het besef dat je vaak niet de enige bent die het heeft meegemaakt of het zo voelt.
Wat vind ik van het programma:
Ik vind beide programma's bijzonder. Bij over de streep denk ik dat het echt veel verandering gaat maken op de school. Vaak worden dingen bij pubers gedaan om stoer te doen of uit onzekerheid. Ik denk dat het een goede eye opener is voor sommige scholieren en dat ze er na de workshop beter over zullen nadenken voordat ze iets doen.
Bij als je me echt zou kennen denk ik dat het respect er al veel sneller is, maar dat je je wel beter kunt verplaatsen in iemand en dat je merkt dat je er niet alleen voor staat. Ik vind het grappig om te zien hoe wisselend de doelgroepen zijn in hun houdingen en de manier van delen van de emoties. Vooral bij de voetballers vond ik dit heel duidelijk. Een stoere houding veel moeite om zich open te stellen.
Eigenlijk komt het deels wel met elkaar overeen, maar toch is het wel verschillend puur door de doelgroep. Er zijn afleveringen geweest waarbij ik in tranen heb gekeken. De emoties van sommige mensen waren zo sterk en sommige dingen waren voor mij heel herkenbaar.
Mijn hersenspinsels:
Ik ben best wel een open boek en ben open over de dingen die in me omgaan en wat ik meemaak. Vroeger was dit wel anders en ik kropte alles op. Tot dat ik een jaar of 12 was had ik een prima leven. Ik heb een goede jeugd gehad, maar vanaf toen veranderde er veel. Ik maakte teveel dingen in een keer mee en kropte alles op wat weer leidde tot andere problemen. Ik ben er van overtuigd dat het me gevormd heeft tot wie ik nu ben. Ik ben onzeker, recht voor zijn raap en open en eerlijk. Eigenschappen die niet iedereen altijd kan respecteren, maar wel eigenschappen waar ik trots op ben!
Hier op mijn blog heb ik een aantal dingen gedeeld en ik vind het fijn om daarin reactie's van jullie te krijgen. Het voelt goed om reacties te krijgen van mensen die ook zoiets hebben meegemaakt en het voelt fijn om het van me af te schrijven. Toch heb ik nog een groot hekwerk om me heen en wil en kan ik niet over alles open zijn. Soms ben ik ook bang dat als ik alles open zou gooien dat mensen me niet meer serieus zullen nemen en het zullen bagatelliseren. Nee, dan is het veiliger om het bij mezelf te houden. Ook is het soms wel een risico om een open boek te zijn, want helaas kunnen mensen het ook tegen je gebruiken of er met andere mensen over gaan praten die er niks mee te maken hebben.
Door de jaren heen ben ik erachter gekomen dat iedereen een rugzakje met zich meedraagt. Bij de ene loopt hij bijna over van de bakstenen en bij de ander zitten er maar een paar in. Het is een last die je met je meedraagt en hoeveel of weinig ellende je mee hebt gemaakt maakt niet uit. Het heeft je geraakt en gekwetst en dat is wat belangrijk is. Niemand kan zich helemaal in je inleven, want iedere situatie is anders, maar het is al fijn als iemand naar je luistert. Hierdoor zullen er geen stenen uit je rugzak verdwijnen, maar het gewicht zal wel minder worden!
Wat vind jij van challenge day systeem?
