Ik schreef eerder al dat ik soms te hoge eisen aan mezelf stel. Ik ben iemand van alles of niets en denk veel te veel na over dingen! Eerder was dit al een struikelblok, maar sinds de zwangerschap is het nog veel erger geworden.
Tijdens de zwangerschap heeft mijn lichaam me voor mijn gevoel in de steek gelaten en daardoor kon ik heel weinig doen. Ik kwam in de ziektewet terecht ik lag veel op bed en op de bank. Het was op sommige momenten niet vertrouwd om te lopen omdat mijn bekken er regelmatig uit schoot en ik dan niet op mijn benen bleef staan!
Helaas ben ik nu in dat patroon blijven hangen. Ik merk dat ik het moeilijk vind om mijn draai te vinden in het fulltime moeder zijn. Ik zorg goed voor Selena en vind mezelf een goede moeder, maar als Selena op bed ligt dan doe ik maar weinig. Ik kan gerust de hele tijd achter de pc zitten en wat rond surfen. Het huishouden doe ik voor zover het nodig is.
Voor mijn gevoel wil ik zoveel doen dat ik gewoon niet weet waar ik moet beginnen. Ik denk dat het belangrijk is dat ik alles stap voor stap op de rit ga krijgen, maar het lastige is wat is nu het belangrijkste? pak ik van alles een beetje aan? of ga ik me stuk voor stuk op een ding focussen? Ik kan uren bezig zijn met uitzoeken hoe anderen het doen. Hoe vullen ze hun dagen? Welke tijden houden ze aan?
Ergens is het een stukje perfectionisme, maar het is eerder een sterke drang om het perfect te willen doen dan dat ik het ook echt doe. Heel krom eigenlijk.
Het is tijd om klaar te zijn met het luie gedrag en het nadenken over dingen! Tijd om actief bezig te gaan met afvallen, sporten, bloggen, opruimen in huis en te genieten van het leven!
''Geniet van het leven, voordat je het weet is het voorbij!''
Hoe hou jij jezelf gemotiveerd?
