Geschreven door Jantina
Een poosje geleden was het dan zover.. . De eerste prikjes. Ik ben al geen held als het op naalden aankomt, laat staan als ze in mijn kleine mannetje moeten....
We moesten al redelijk vroeg in de ochtend op het consultatiebureau (cb) zijn. Om 9.40 werden we verwacht. Nu lijkt dat niet zo vroeg maar om alles bij elkaar te pakken en op weg te zijn duurt toch iets langer dan je altijd denkt en hoopt. Ik had het geluk dat het met de tijden van de fles goed uitkwam. Tenminste dat dacht ik haha. Net vandaag had meneer eerder honger en begon net te huilen 15 min voor ik weg zou. Dus dan maar eerder weg en daar de fles geven.
Ik ben zo blij dat ik dicht bij het cb woon. Na 2 minuutjes lopen was ik er al. Het was aardig druk en de arts liep wat uit, dus ik had mooi even tijd voor de fles. Hij werd gewogen en gemeten. En wow wat groeit hij toch snel.
Na even wachten waren we aan de beurt bij de arts. De controle was goed en toen was het tijd voor de prikjes... iets waar stiekem elke moeder moeite mee heeft denk ik. Bij zijn eerdere prikjes voor infuus in het ziekenhuis had hij geen kik gegeven. Dus vol vertrouwen en goede moed ging ik er voor. Nee er hoefde niemand mee. Het zal wel meevallen... het koelkastje in de spreekkamer ging open en daar kwamen de spuiten en naalden. Zoals ik eerder al zei heb ik het zelf niet zo op naalden. En ik weet nog steeds niet waarom ik dacht dat hij er geen last van zou hebben....
Mijn lieve kleine vrolijke half slapend mannetje lag lekker op de tafel en daar ging de naald in zijn bovenbeentje. Ogen wijd open van schok en pijn, een donker rood aangelopen hoofdje en daar kwam de brul! En om het nog erger te maken kwam er vlak daarna nog een in zijn andere beentje. Terwijl ik als liefdevolle troostende moeder probeerde mijn lieve kindje wat comfort en liefde te bieden met ondertussen een traantje over mijn wang. (Die rot hormonen zijn nog steeds mijn lijf niet uit haha)
Met de geruststellende mededeling dat hij waarschijnlijk de hele dag wat hangerig en huilerig zal zijn en in sommige gevallen kinderen de hele dag krijsbuien hebben ( in dat laatste geval werd een half aspirientje geadviseerd ) mocht ik hem weer aankleden en ging ik naar huis. Gelukkig viel het allemaal wat mee. Hij was inderdaad een beetje huilerig en we hebben ons zelf heerlijk in een hoekje van de bank genesteld. Na de volgende fles viel hij heerlijk in slaap.
Nou dat avontuur hebben we ook weer gehad. Mijn lieve ventje is beschermd tegen weer een paar nare ziektes en we hebben een heerlijk knuffel dagje gehad.
Gelukkig ging de 2e keer een stuk beter en heeft hij een beetje gehuild maar hij was al weer aan het lachen voor we de spreekkamer uit waren. Gelukkig!
Hoe zit het met jullie? Zijn er nog meer (aanstaande) moeders die opzien tegen prikjes of er juist helemaal geen problemen mee hebben?
