zondag 26 juli 2015

De weg naar het zwanger worden


Al voor de bruiloft wouden mijn man en ik een kindje, maar samen besloten we om eerst te trouwen! Ik wou niet zwanger in mijn bruidsjurk en ben daarin toch wel een beetje van de oude stempel. We besloten dus eerst te trouwen en daarna de pil te laten liggen. Bijna een jaar later waren we zwanger, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan!
We trouwden op 9 mei 2014 en meteen daarna hebben we de pil aan de kant gegooid. Ik wou altijd jong moeder worden en voor mijn gevoel was ik al best oud, dus ik was er allang klaar voor. Mijn man had er wel wat meer tijd voor nodig, maar ook hij was er helemaal aan toe. De eerste maand bleef mijn cyclus uit en twijfelde ik of ik zwanger was. Ik deed meerdere testen en die bleven maar nee roepen. Toen ik na 7 weken nog niet ongesteld was besloot ik de huisarts te bellen en die besloot me door te sturen om bloed te prikken, want normaal had ik een cyclus waar ik de klok op kon zetten, maar dit was natuurlijk met de pil. Helaas bleek uit de test dat ik niet zwanger was.

De maanden erna zat ik iedere maand in spanning! De ene maand was mijn cyclus normaal en de maand erop was ik weer heel erg over tijd. Er zijn een heleboel negatieve testen in de prullenbak beland en iedere maand telde je weer af naar het moment van testen en daarvoor van je eisprong. In het begin deden we het gewoon wanneer we zin hadden, maar na een maand of drie besloot ik mijn ei toch maar in de gaten te houden en deden we het wat gerichter. Al die negatieve testen maakten me onzeker en keer op keer leek ik me zwanger te voelen omdat ik het zo graag wou. Ik voelde dat mijn borsten opgezet waren en dat ik misselijk was, maar het was puur mijn lichaam die me voor de gek hield. Ik werd er moedeloos van en begon steeds meer aan mezelf te twijfelen en mijn man ook.

In onze omgeving zijn veel mensen heel snel zwanger geraakt en ik dacht altijd dat zwanger worden snel zou gaan. Natuurlijk weet ik dat er ook mensen zijn waarbij het niet meteen lukt, maar ik heb nooit geweten dat het zoveel zijn en dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om snel zwanger te raken. Toch denk ik wel dat dit ook een beetje door de invloeden van buitenaf komt. Op je 14 wordt je er al voor gewaarschuwd dat je maar zo zwanger kunt raken en het daarom altijd veilig moet doen. Er zijn zelfs mensen die zwanger worden door de pil en die mensen houden echt hun eisprong niet bij!

Ook kreeg ik regelmatig vragen van mensen uit de omgeving wanneer wij aan kinderen zouden beginnen en vraag die ik nu niet meer snel aan iemand zal stellen, want die vragen hebben het me best moeilijk gemaakt. Ik vertelde altijd dat we eerst nog aan het verbouwen waren. Een goed excuus toch? Denk alsjeblief na voordat je deze vraag aan iemand stelt, want als iemand een kindje wil betekend nog niet dat het ook lukt.



Toen was eindelijk het moment daar. Een half jaar na het stoppen met de pil had ik een positieve test in handen! Ik voelde me niet anders dan met de negatieve testen, dus ik had het niet verwacht, maar we waren toch echt zwanger. Ons geluk kon niet op en wederom gebeurde er iets waar wij niet op gerekend hadden! Ons kindje bleek bij de eerste echo niet te leven. Onze wereld stortte in en ik snapte niet wat ik mis had gedaan. Later van de week schrijf ik hier een uitgebreid artikel over. Ook miskramen blijken helaas behoorlijk vaak voor te komen. Was ik dan zo naïef om te denken dat zwanger worden makkelijk was? Toch denk ik dat dat niet het geval was. Mensen delen alleen hun miskramen niet!

Na de miskraam had ik even tijd nodig om het verlies van ons kindje te verwerken. Ik weet dat er mensen zijn die denken dat het nog geen kindje is met 8,5 week, maar voor ons voelde dat al wel zo! Ik ben er emotioneel echt kapot van geweest en nu zit ik wederom met tranen in mijn ogen! Op het moment dat dit online staat zou ik uitgerekend zijn en daar sta ik nog vaak bij stil. Voor mij is het een groot verlies ondanks dat ons mensje nog zo klein was. Het leefde al wel!

3 cyclussen later besloot ik dat ik het weer wou proberen. Mijn man wou al wel eerder, maar ik kon het nog even niet aan en het voelde ook niet eerlijk. De miskraam maakte me nog steeds verdrietig, maar ik wilde ook niet te lang erin blijven hangen. Rond de dag dat ik ongesteld moest worden deed ik een test en ik was sprakeloos! Er stond een streepje. Dit zag ik niet aankomen en ondertussen zijn we alweer 17 weken zwanger!


Misschien is het niet nodig om dit erbij te vermelden, maar ik wil nog wel even duidelijk maken dat ik weet dat er mensen zijn bij wie het nog veel langer duurt en dat het bij ons nog niet eens heel lang geduurd heeft! Dit is alleen mijn gevoel geweest door de tijd heen en ik hoop dat ik zo niemand voor het hoofd stoot.


Hoe heb jij het zwanger worden beleefd?