Ik ben op dit moment 13 weken zwanger en ik heb al 3 echo's gehad! Normaal heb je rond deze periode 2 echo's gehad, maar ik had er een extra vroeg vanwege de miskraam hiervoor! Ik vind het geweldig om het verschil tussen de echo's te zien en deel vandaag het speciale gevoel wat de echo's mij gaven.
1e echo 6.3 weken
Gespannen fietste ik met mijn man naar de plek waar de echo gemaakt zou worden. De vorige keer was het bij de eerste echo meteen mis. Geen hartslag! Deze werd door een gynaecoloog van het ziekenhuis gemaakt en nadat we even moesten wachten konden we naar binnen. De mevrouw wist van onze situatie en vertelde dat ze meteen zou beginnen met de echo! Zodra de stokcamera inwendig binnen was gebracht riep ze meteen dat het hartje klopte. Zelf zagen we dit nog niet, maar we waren beide heel opgelucht. Na ongeveer een halve minuut zagen wij ook een hartje kloppen. Het vruchtje was nog heel klein en zoals je op de foto kunt zien is er nog niet veel van een kindje uit op te maken. Op de terugweg hebben mijn man en ik niet veel tegen elkaar gezegd. Beide waren we in gedachten en gelukkig met het hartje. Dit gaf natuurlijk nog geen 100% zekerheid, maar voor ons was dit even genoeg.
2e echo 9.5 weken:
3 weken later hadden we weer een echo! Deze keer moest ik naar het ziekenhuis. Mijn man besloot deze keer niet mee te gaan omdat we hierna ook nog een termijn echo zouden hebben en hij niet steeds vrij kan/wil vragen! Ik vroeg mijn moeder mee en die wou natuurlijk met alle liefde mee. Eenmaal in het ziekenhuis haalde de wachtruimte nare herinneringen bij me op en een angstig gevoel bekroop me. Ik probeerde me vast te houden aan het feit dat we al een kloppend hartje gezien hadden. Gelukkig waren we al snel aan de beurt en de vrouw die de echo maakte was dezelfde als de keer in december. Ook deze keer kreeg ik een inwendige echo en het moment dat we het kindje zagen was heel speciaal. Deze keer zag ik zelf meteen dat het hartje klopte en wat was het kindje al gegroeid zeg! De meting gaf aan dat het kindje zo'n 2,6 cm moest zijn! Je kon nou echt al voetjes en
handjes en het hoofdje zien. Ook liet ze ons het hartje horen! Een waar kippenvel moment. Na de tijd belde ik mijn man op. Allebei helemaal blij, maar hij had wel spijt dat hij er niet bij was geweest.
3e echo 11.4 weken:
Tijd voor de termijn echo. Deze keer was mijn man weer mee en hadden we de echo in onze woonplaats bij de verloskundige! Na wat vragen beantwoord te hebben gingen we kijken. Wederom zag ik meteen het kloppende hartje! Ook mijn man zag hem meteen en er verscheen een hele grote glimlach op zijn gezicht. Ik vond de echo zelf minder duidelijk, maar dat had ook met de ligging van het kindje te maken. We hebben vingertjes kunnen tellen (zie foto) en de baby lag vrij stil, maar zo af en toe zagen we hem wel bewegen. De verloskundige nam uitgebreid de tijd. Ik vroeg ook of ze het hartje nog wou laten horen, maar dat deed ze liever nog niet met deze termijn. Aanstaande dinsdag gaat dat wel gebeuren en dan neem ik het op zodat mijn man het ook kan horen. Het kindje was nu zo'n 5,1cm en dat is dus al bijna een keer zo groot als 3 weken eerder. We zijn uitgerekend op 3 januari.
De echo's waren keer op keer spannend en eenmaal in beeld was het magisch een bijzonder moment en als ik eraan denk wordt ik blij en emotioneel. Ik heb nog nooit zoiets bijzonders meegemaakt en vind het geweldig hoe zo'n klein mensje kan groeien in mijn buik.
Hoe voelde jij je tijdens de eerste echo?
