Ik was boven de was aan het ophangen en hoorde Carlo hard roepen. Ik liep de trap af en hoorde Selena huilen. Het was geen gewone huil. Deze huil herkende ik! Ze had pijn en was erg overstuur. Ik liep heel snel naar beneden en ik zag Selena liggen in Carlo zijn armen. Haar hoofd vol met bloed en de paniek sloeg toe!
Mijn hoofd liep meteen over met vragen. Wat is er gebeurd, wie moet ik bellen? en hoe erg is het? Terwijl mijn hoofd totaal in paniek was reageerde ik heel adequaat. Carlo vertelde dat ze was gevallen en ik vroeg wie we moesten bellen. Ik had een complete black out en belde meteen 112. Hier was de eerste vraag die ik kreeg of ik politie, de brandweer of een ambulance wou. Ik zei dat ik geen van drie wou, maar dat ik naar het ziekenhuis moest! Ondertussen liep ik naar buiten toe. Ik wou naar de buren toe om te vragen of de buurvrouw kon helpen, maar de vrouw aan de telefoon stelde veel vragen wat me rustiger maakte. Zonder bij de buren aan te bellen liep ik weer terug naar binnen en ik beantwoorde de vragen van de vrouw aan de lijn. Ze vroeg o.a of Selena buiten bewustzijn was geweest, hoe ze was gevallen, waar de wond zat en hoe groot die was en of Selena nog alert op me reageerde. Bijna allemaal lastige vragen, maar ik vond het vooral lastig om in te schatten hoe alert Selena was. Ze was al vrij snel gestopt met hard huilen, maar ze snikte nog steeds heel hevig. Ze volgde me wel met haar ogen, maar voor de rest kan een kind van bijna 1 niet echt reageren denk ik. Op dit soort momenten zou ik willen dat ze kon praten.
De medewerkster aan de telefoon verbond me door met de huisarts en ondertussen belde ik toch maar aan bij de buren. Ook de huisarts zou waarschijnlijk vragen naar de wond en die kon ik door het bloed niet zien. De buurvrouw hielp met het bloed schoonmaken en uiteindelijk bleek er maar een heel klein gaatje te zitten. Het bloeden was ook heel snel gestopt, maar wel heel hevig geweest.
De huisarts besloot dat ik meteen maar moest komen. Ik ging voor de zekerheid maar achterin zitten. Onder het rijden was Selena druk aan het spartelen, dus die vond het allemaal wel weer prima. Bij de huisarts besloten ze dat het toch gelijmd moest worden Ze hebben dit gedaan door twee haar plukjes overdwars te trekken en daar is een drupje lijm op gekomen. Selena gaf geen kick en binnen 5 minuten stonden we weer buiten. Daarna was er aan Selena niks meer te merken.
Zelf was ik nog steeds onrustig en ook de dagen erna had het nog veel impact op me. Ik kon het beeld van haar in Carlo's armen niet uit mijn hoofd zetten en ik verbaas me nog steeds over het feit dat zo'n klein gaatje zoveel bloed kan veroorzaken.
Het was een stom ongeluk. Selena liep achter haar babywalker en viel met haar hoofd op een speelgoedblokje.
Heb jij weleens zo'n paniek situatie meegemaakt? en hoe reageerde jij?
Gerelateerde artikelen:
- Een ongelukje zit in een klein hoekje
- Blijmakertjes december 2016
- Het favoriete speelgoed van Selena 1 jaar
